🇭🇷Dag 19: Benkovac - Sibenik

KM 49/906 - HM 278/8.134

Ik hou het plasje nog maar even op en ga niet de berm in. Voor het gebied waardoor ik fiets, geldt namelijk mijnengevaar. In deze streek zijn sporen van de recente oorlog zichtbaar. De Serviers, die hier een meerderheid vormden, werden in 1991 uit belangrijke functies ontheven en dat was olie op het smeulend vuur. Even de historie in 1 minuut….:

De oorlog in Kroatië ging om de Kroatische Krajina, een etnisch Servisch gebied binnen Kroatië dat zich eenzijdig onafhankelijk had verklaard van Zagreb. Toen Kroatië zich onafhankelijk verklaarde van Joegoslavië - dat was op 25 juni 1991 - werd de nationalist Franjo Tudjman als president gekozen. De in Kroatië woonachtige Serviërs, ongeveer 250.000, zagen dit als een anti-Servisch complot van de Kroatische regering.

Toen de Kroatische regering een referendum over onafhankelijkheid van de in de Kroatische Krajina woonachtige Serviërs onwettig verklaarde, leidde dit ertoe dat partijleider Milan Babić het Onafhankelijk Servisch District (Servisch: Srpska Autonomna oblast, of SAO) opzette. Hij richtte milities op en stelde wegblokkades in, waardoor de Kroatische kustregio Dalmatië van de rest van het land werd afgesneden.

In november 1991 probeerde de VN de gespannen sfeer te verlichten door voor te stellen de Krajina te demilitariseren en onder VN-toezicht te plaatsen. Babić verwierp dit plan echter, en riep de Servische vergadering in Knin op dit ook te doen. Hij wijzigde daarop de naam van zijn oblast in de republiek Servisch Krajina (Servisch: Republika Srpska Krajina).

Pas in 1995 werd het Kroatische regeringsgezag er hersteld via operatie Storm, waarin het Kroatische leger de Servische milities versloeg en Kninbezette. In een uitbarsting van geweld vluchtten ruim 200.000 etnische Serviërs uit de Krajina naar Bosnië of Servië.

Ik zie onderweg nog veel kapotgeschoten huizen met kogelgaten. Het is een uitgestorven gebied en de sfeer is extra luguber omdat ik word achtervolgd door noodweer. Een dreigende inktzwarte lucht is de hele weg aanwezig, maar komt wonder boven wonder niet tot uitbarsting.

Ik bereik uiteindelijk droog, langs een in fraaie herfstkleuren getooide weg, het mooie plaatsje Zaton en kan aan het water genieten van de koffie. Daarna is het nog maar een klein stukje fietsen. Ik moet nog wel even een brug passeren, waarvan ik door de harde wind en langsrazend verkeer bijna wordt afgeblazen. 

Tenslotte zijn er in Sibenik, mijn einddoel van vandaag, nog een aantal treden waar ik mijn fiets moet sjouwen voordat ik mijn appartement bereik. Het was vandaag een makkelijk ritje, zonder een drup regen of zweet.