Dag 3: Napoli - Sant’Agata sui Due Golfi

KM 66 - HM 902

Na de spieren warm gemaakt te hebben door de fiets 4 trappen naar beneden te sjouwen, ga ik op weg. Mijn eerste doel is om zo snel mogelijk Napels uit te komen. De wegen zijn zeer slecht, met veel straten vol kinderhoofdjes, dus ik schiet niet erg op. Uiteindelijk kom ik op een iets grotere weg, waar zelfs een fietspad naast ligt. Daar rijden blijkt geen geweldig idee, omdat het vol met glas ligt en ik geen zin heb om een bandje te plakken.

Ik beland op een soort provinciale weg, evenwijdig aan de kust die hier vrij lelijk is. De weg gaat door kleine plaatsjes en ik hoor overal muziek. Ik stop toch maar even en ga door een poort, waar tot mijn verrassing een complete wijk achter ligt. Hier zeulen mannen met een beeld van Maria heen en weer op vrolijke muziek (zie video). Blijkbaar is dit traditie, want ik zie verderop meer buurtverenigingen hetzelfde doen.

Tot Castellamare blijft de omgeving industrieel en niet erg aantrekkelijk. Het profiel van de Vesuvius is steeds op de achtergrond. Deze vulkaan wordt beschouwd als één van de gevaarlijkste ter wereld, omdat er zo’n 3 miljoen mensen dichtbij wonen. De enige last die ik er van ondervind, is de rotte-eieren lucht die her en der hangt.

Als erkend cultuur-barbaar (en omdat ik er al geweest ben) laat ik Pompei aan mij voorbijgaan. Ik heb onvoldoende fantasie om van een stapel stenen een voorstelling te kunnen maken.

Ik ben gelukkig niet de enige met dit probleem.
Blijkens onderstaand nieuwsbericht heeft de directie van Pompei een manier gevonden om de opgravingen zelfs voor René van der Gijp aantrekkelijk te maken…..

„Op de bestaande bezoekers-app van Pompeï kunnen mensen een route volgen die leidt langs erotische afbeeldingen in oude villa's en tempels. Naast het bordeel van de stad, waar seksstandjes op de muur geschilderd zijn, leidt de route ook langs nieuwere vondsten. In het Huis van Lena, dat vorig jaar werd opgegraven, is te zien hoe Priapus zijn geslachtsdeel op een weegschaal legt.”

Na de koffie in Castellamare, verandert het landschap 180 graden en wordt het werkelijk wonderschoon. Prachtige uitzichten op een azuurblauwe zee, met als vervelende bijkomstigheid het vele klimmen.
Het is druk onderweg met veel dagjesmensen op weg naar Sorrento.
Hier was ik een jaar of veertig geleden met het roemruchte duo De Pool & De Kruidenier. Beiden zijn geduchte concurrenten van de vulkaan, als het ging om het produceren van onwelriekende gassen.
Ik kan mij herinneren dat ons hotel Il Nido (78.000 lire voor 2 nachten) toen boven op een berg lag, en dat ging met een Volkswagenbusje een stuk makkelijker dan op mijn stalen ros, dus ik ga daar maar niet naar op zoek. 

Na Sorrento is het gelukkig gedaan met de drukte en fiets ik langs fraaie rustige weggetjes naar de uiterste punt van het schiereiland, met een prachtig uitzicht op Capri. Het toetje bestaat uit stevig klimwerk, waardoor ik op de eerste fietsdag al 900 hoogtemeters wegtrap.

Ik eindig in het mooie plaatsje Sant’Anna sui Due Golfi, met een uitzicht dat de plaatsnaam bevestigt !