Dag 21: Petralia Soprana - Campofelice di Roccella

KM 61/864 - HM 524/10.630

Ik moet het hebben over Het Diner. En dan niet het onvolprezen boekje van Herman Koch, maar het Italiaanse avondeten. Of beter gezegd, de starttijd daarvan. Hoe zuidelijker ik kom, hoe erger dat het wordt. Ook gisteren met knorrende maag gewacht tot 19:30 om mij naar het enige geopende restaurant van mijn overnachtingsplaats te begeven. En ja hoor, een volkomen leeg restaurant. Maar in ieder geval was de keuken geopend. Het meisje dat bedient is duidelijk minder begaafd, waarschijnlijk als gevolg van teveel vermenging van dezelfde genen in dit afgelegen bergdorpje.

De kaart is volgens haar alleen in het Italiaans, terwijl ik toch echt ergens op internet heb gelezen dat er een Engelse versie moet zijn. Maar dat maakt eigenlijk niet uit, want in dit walhalla voor carnivoren heb ik slechts keus uit varkenspoot, lever of mixed grill. Dan het laatste maar; hoewel ik zeker geen principieel vegetariër ben, probeer ik het eten van vlees te beperken. Dat gaat vandaag niet echt lukken. Ik word verwend met een bord vol vleesklompen, fantasie-worstjes en een echte Neanderthaler speklap. Ik beperk mij tot wat randjes en het consumeren van de bijgeserveerde aardappeltjes.

Inmiddels zijn er dan toch nieuwe gasten gearriveerd. Helaas is het een groep Chinezen, die in de verder volledig lege eetzaal uitgerekend de tafel naast mij uitkiezen. Ik word dus bij het met lange tanden eten, getrakteerd op boeren en smakken als achtergrondmuziek.

Na het afrekenen en het bewonderen van een schitterende zonsondergang, constateer ik dat het plaatsje volledig uitgestorven is. De enige levensmiddelen-winkel is ter ziele en staat te koop. Dus ook geen yoghurtje om het hongergevoel te stillen. Met knorrende maag naar bed en daar sta ik ook mee op. Bij het betreden van de ontbijtzaal die eruitziet als een oorlogsgebied, blijkt dat de Chinezen in mijn hotel logeren en al langs zijn geweest. Het ontbijtbuffet is dus geplunderd en ziet er uit alsof er net een Mollen-weekend heeft plaatsgevonden. Na een goed gesprek met de hotelmanager en de van mij bekende subtiele “Matthijs van Nieuwkerk” feedback, wordt alles aangevuld en kan ik alsnog met gevulde maag op pad !

De route gaat vandaag langs de rand van het prachtige Parco Regionale delle Madonie. Onderweg kom ik weer eens een bord met een waarschuwing voor een afgesloten weg tegen. Het lijkt mij dat ik me wel zonder gevangenis-straf door de afsluiting heen moet kunnen wurmen, zeker als ik langs het plaatsje met de naam Polizzi Generosa kom. Vandaar is er een lange afdaling van 20 km. Het valt wel op dat de weg steeds rustiger wordt, totdat ik geen enkele auto maar wel reeen tegenkom. En inderdaad bij km 15 is de weg “hermetisch” afgesloten. Terugkeren is geen optie uiteraard, dus het lukt mij gelukkig om de fiets door de werkzaamheden te sleuren. Als beloning voor deze verzetsdaad is de weg daarna natuurlijk heerlijk rustig.

Hoewel ik vandaag van 1100 meter naar zee-niveau fiets, gaat dit niet zonder het vermaledijde klimmen. Maar bij het plaatsje Collesano is het leed geleden en zie ik in de verte de zee weer. Het stadje is vooral bekend van de legendarische historische auto-rally Targa Florio, zoals ook blijkt uit de vele keramieken herdenkingstekens. Op het filmpje over de race, kun je zien waar ik gefietst heb !

Ik fiets door naar mijn overnachtings-adres, een villa met zwembad, waar ik, om nieuwe eetrampen te voorkomen, mijn B&B gastvrouw weet te overtuigen om voor mij een overheerlijke pasta te maken en die om klokke 18:00 te serveren !