Dag 13: Vibo Valentia - Gioia Tauro

KM 58/532 - HM 538/5.906

Het minimalistische bar-ontbijt vertoont zowaar wat vooruitgang, als ik ook kan kiezen voor een Cornetto Integrale, oftewel een volkoren croissant. Na dit zoals gebruikelijk zelf aangevuld te hebben, stap ik op de fiets onder een stralend blauwe lucht.

Het eerste deel van de tocht voert door een omgeving die mij doet denken aan Toscane. Kleine landweggetjes door stille dorpjes in een glooiend landschap, met als hoogtepunt het schitterende Motta Filocastro (zie filmpje).

Daarna volgt de afdaling vanaf ongeveer 450 meter. Ik kan in de verte de Eolische eilanden zien liggen, met als bekendste het kleine vulkaaneiland Stromboli. Beneden mij lokken goudgele stranden bij het plaatsje Nicotera Marina. Ik besluit om een stukje van de route af te wijken, om aan strand bij een temperatuur van 21 graden een espresso te drinken. Er is echter nog geen enkele strandtent open en ook hangt er een vreemde rioollucht. Bij de aanlandige wind zouden dit wel eens zwavelhoudende dampen vanaf Stromboli kunnen zijn. Ik keer daarom toch maar terug naar de uitgestippelde route, die wat meer door het binnenland gaat.

Het gaat vanaf nu door een rommelig landschap, met verlaten industrie en vuilnis langs de weg. Na een stevig colletje in het plaatsje Rosarno gaat de koers off-road. Prima te doen, wel neemt het aantal zwerfhonden nogal toe. Tot dusver heb ik weten te ontsnappen aan malende kaken. Het weggetje passeert een aantal malen de Autostrada del Mediterrano.

Opvallend veel fietsers kom ik tegen. Allen met een donkere huidskleur, ongetwijfeld afkomstig van het vluchtelingenkamp dat ik even verderop zie. Ze worden waarschijnlijk gebruikt als illegale goedkope arbeidskrachten in de alom aanwezige landbouw, voornamelijk olijfbomen.

Ik eindig in het niet al te fraaie plaatsje Gioia Tauro, dat zijn bestaan voornamelijk dankt aan de naastgelegen container-terminal. Ik vind de sfeer enigszins unheimisch. Veel afval op straat, leegstaande verwaarloosde panden en mannetjes die vaag rondhangen.

Bij mijn B&B mag mijn aluminium vriend deze keer niet binnen staan. Volgens de eigenaar is dit niet nodig, omdat er overal camera’s hangen. Bovendien zit er een zwaar ijzeren hek bij de ingang dat de boel hermetisch afsluit. Eén klein detail valt mij op en dat is dat de sleutel er in zit. De beste man verzekert mij dat dit enkel en alleen voor eigen gemak is😀 (dus eventuele dieven mogen hier absoluut geen gebruik van maken). Toch maar zo goed mogelijk vastgezet met een slot, anders kan ik morgen mijn zwager Bromsnor invliegen om het Plaats Delict veilig te stellen…