Dag 35: Pozzallo - Portopalo di Capo Passero

KM 42/1.499 - HM 243/15.861

Ik vertrek vanuit Pozzallo onder een bewolkte hemel, waar af en toe een spatje regen uitvalt. Het landschap is vertrouwd, namelijk vlak met duinen. 

Onderweg zie ik monumenten die herinneren aan de Tweede Wereldoorlog. De invasie begon namelijk niet in Normandië maar op Sicilië. In de middag van 9 juli 1943 kiezen 2500 geallieerde schepen het ruime sop in Noord-Afrika. Aan boord zijn 160.000 Britse, Amerikaanse en Canadese troepen onder leiding van de generaals George S. Patton en Bernard Montgomery. Ze hebben één gezamenlijk doel: het veroveren van het belangrijkste eiland van de Middellandse Zee.

Gelukkig hebben de Amerikanen een gloednieuw voertuig meegenomen naar Sicilië: de DUKW, door de soldaten the duck genoemd. Dit pas ontwikkelde amfibievoertuig maakt zich al gauw onmisbaar: met een snelheid van 80 kilometer per uur, zelfs op het zand van de Siciliaanse stranden, brengt de DUKW troepen en wapens aan land.

Willem de Mol senior🪦 heeft ditzelfde voertuig bestuurd tijdens de politionele akties in Indonesië. De kofferbak van zijn legervoertuig was geheel gevuld met blikken bruine bonen, omdat mijn ouweheer niet van buitenlands eten hield. Zijn culinaire opofferingen waren vergeefs, zoals de geschiedenis geleerd heeft. Wel heeft hij in de gordel van smaragd zijn fameuze chauffeurs- kwaliteiten opgedaan. In mijn jeugd reed hij in een sexy bolide, genaamd DAF 33, waarvan het ontwerp sterk leek op de eerder gememoreerde duck.

Ik passeer verder het natuurgebied Pantani di Cuba e Longarini dat vol zit met flamingo’s. Daarna fiets ik door een landbouwgebied, dat vrij desolaat is, en bereik het zuidelijkste puntje van mijn reis, bij Isola delle Correnti. Dit is tevens het zuidelijkste plekje van Italië, als je Lampedusa niet meerekent. Dat sla ik even over, omdat de bootjes volgens mij niet retour gaan…

De Italiaanse wegen hebben inmiddels hun tol geeist, want door het gehobbel is de helft van de bevestiging van één van mijn Ortlieb fietstassen afgebroken. Ik moet dus voorzichtig rijden, want als het resterende deel ook breekt, moet de tas de laatste twee etappes op mijn rug…

Na een verder makkelijk fietsdagje, check ik in bij mijn B&B met zeezicht. Het weer is inmiddels opgeklaard, zodat ik onder een aangenaam zonnetje het plaatsje kan verkennen.