Dag 40: Catania - Schiphol - Katwijk

De laatste dag van mijn reis. Ik denk terug aan alle waarschuwingen. Vorig jaar in Oostenrijk werd mij gezegd dat ik in Italië moest oppassen. In Milaan zei men hetzelfde over Rome. Daar werd mij verteld dat in Napels alleen maar boeven woonden. Die vervolgens over Zuid-Italië hetzelfde vertelden. Daar in de teen van de laars werd mij op het hart gedrukt op te passen op Sicilië. Zelfs in Messina werd ik gewaarschuwd voor Palermo. De realiteit is dat ik mij geen seconde onveilig heb gevoeld en alleen maar aardige mensen ben tegenkomen. Agressie heb ik slechts ervaren van honden…

Na ‘s morgens mijn fietstassen voor de laatste keer ingepakt te hebben en deze in de o zo handige turkentas geplaatst te hebben, moet ik mijn appartement verlaten. Gelukkig mag alles, inclusief doos, in de hal van het huis van de verhuurder gestald worden. Het moet een grappig gezicht geweest zijn om de doos door de straten van Catania te zien gaan, in ganzenpas gedragen door de werkster en uw verslaggever.

Ik maak een laatste rondje door de stad, eet nog een visje en ijsje en ben rond 17:00 klaar voor vertrek. Taxi-chauffeur Valerio (natuurlijk een vriend van de verhuurder) had mij, op basis van de opgegeven maten, aangegeven dat de fietsdoos makkelijk in zijn auto past. Het lukt, maar laat dat “makkelijk” maar weg. 

Aangekomen op het vliegveld, is uiteraard de langste rij voor de Transavia balie. Maar iedereen is allang blij dat er sowieso een vliegtuig is komen opdagen. Er is zelfs een speciaal loket voor fietsen, maar natuurlijk is de doos weer te groot. Ik word door de bevelvoerende snorremans verwezen naar de “cargo-terminal”, maar ik krijg sterk het gevoel dat ze vooral van het probleem afwillen. Nagestaard door een stuk of honderd grijze permanentjes van de Nederlandse OAD groep, zeul ik de doos weer op het karretje. Ik moet de hal uit en een stuk langs de weg lopen, wat niet gemakkelijk gaat, als je niets ziet (door de doos).

Uiteindelijk vind ik de plek, waar zojuist een lijkkist wordt ingenomen. Na enig bureaucratisch geneuzel, mag mijn fiets door de scanner en vindt Spiritus Santos een gezellig plekje op het karretje naast het lijk. Ik ben blij verlost te zijn van de ballast !

De rest verloopt soepeltjes, behoudens 1 uur wachttijd (!!!) voor de bagage op Schiphol. Het thuisfront kan ik bij aankomst op Kattuk (na middernacht) blijmaken met Limoncello, olijfolie en vooral 23 zakjes oftewel 3 kilo zand voor de verzameling.

Het was weer een mooie reis en het was leuk om te ervaren dat mijn avontuur door velen werd meebeleefd. Wordt hopelijk vervolgd in het najaar…..

NB enkele dagen later is het vliegveld van Catania gesloten ivm aktiviteit van de Etna vulkaan !